تو را می شناختند و گفتند: 

دهانش پر شقایق کنید. 

تو را می شناختند و گفتند: 

زبانش چه سرخ است 

                             حلقومش پر زخاک کنید. 

تو را می شناختند و گفتند: 

یکبار هم برای تنوع  

                         ریشش،خضاب در خون کنید. 

تو را می شناختند و گفتند: 

چون جوان است

                      حجلۀ مرگ تزئین کنید. 

تو را می شناختند و گفتند: 

از برای شادمانی 

                      بر تنش، رخت دامادی کنید. 

تو را می شناختند و گفتند: 

پدرش آدم حسابی ست. 

                                 کنون،خاکسپاری کنید. 

تو را می شناختند و گفتند: 

عروج یافته ای 

                  پس، اعلانیه ها صادر کنید. 

تو را می شناختند و گفتند: 

به میلاد حسین(ع) 

                          از برایش عزاداری کنید. 

...... 

مادرش گفت: 

مُحسن ام! 

تو را می شناختند و اینچنین تاختند. 

بر غریبان بی کس 

                        باید، که زاری کنید.