اولین خاطره ای که از نام بهمن جلالی دارم مربوط به سال 72 است زمانی که جشنواره فیلم و عکس سینمای جوان در شیراز برگزار شد.و بهمن جلالی بهمراه خسرو سینایی در نگارخانه وصال در جمع علاقمندان حاضر شده بود تا از تجارب خود در هنرعکاسی سخن بگوید.آنچه که از سخنان او بیاد دارم  تاکید او بر تجلی هویت فرهنگی در کارهای هنری بود.حتی مثال زد که یک عکس از یک هنرمند ژاپنی بی آنکه نام او یا کشورش را در حاشیۀ خود داشته باشد می تواند معرف دید فرهنگی و هنری یک ژاپنی باشد.سخنی که جلالی آن روز بیان کرد به نوعی بیانگر هدف و جهان بینی وی  و منش حرفه ای او در عکاسی مستند از فرهنگ و وقایع سرزمین مادری اش، ایران بود. جلالی یکی از معدود افرادی است که فقط عکاس بود و تمامی گونه های این هنر را تجربه  کرد و هنگامی که کارهایش را مرور می کنید گویا تاریخ عکاسی را ورق میزنید. او رویکردهایی به عکاسی قاجار، عکاسی معماری ، انقلاب و جنگ داشته است. 

بهمن جلالی در روز جمعه 25دیماه88درگذشت.حالا دیگر باید باور کرد که امسال خزانی طوفنده در میان اهالی فرهنگ و هنر رخ داده است.خداوند عاقبت همه را ختم به خیر کناد. 

......... 

متن کامل این نوشتار را در سیاوشون بخوانید.