شیراز متولد ماه اردیبهشت است.چونانکه میترا متولد ماه مهر!
احجام به سبزی کامل رسیده اند و شکوفاتر از این آراستگی برقامت درختان تصوری نیست.
طلیعهء چشم نواز رنگ است که از « ارم» ساطع می شود و تمامی شهر را گُلها درمی ربایند.
درختان سرو بردمیده از گورستان جوان آباد به چالاکی ٬سالی دیگر از تدفین غمنامهء دیرین این
دیار را در نسیان پنهان می کنند. گرچه بهار نارنج به خفتن گراییده است٬ اما صاحبدلان دانند
که گاه طلوع یاس عطاءالدوله در رسیده است.و چه شمیم روح افزایی که این «لَش» می گستراند.
اردیبهشت یادآور < سعدی(ره) > است و من از عهد شباب تا کنون هیچ شعری پر شورتر و
شکوفان تر از غزل زیر ندیده ام؛ تقدیم شما باد:
درخت غنچه برآورد و بلبلان مستند جهان جوان شد و یاران به عیش بنشستند
حریف مجلس ما خود همیشه دل می‌برد علی‌الخصوص که پیرایه‌ای بر او بستند
کسان که در رمضان چنگ می‌شکستندی نسیم گل بشنیدند و توبه بشکستند
بساط سبزه لگدکوب شد به پای نشاط ز بس که عارف و عامی به رقص برجستند
دو دوست قدر شناسند عهد صحبت را که مدتی ببریدند و باز پیوستند
به در نمی‌رود از خانگه یکی هشیار که پیش شحنه بگوید که صوفیان مستند
یکی درخت گل اندر فضای خلوت ماست که سروهای چمن پیش قامتش پستند
اگر جهان همه دشمن شود به دولت دوست خبر ندارم از ایشان که در جهان هستند
به سرو گفت کسی میوه‌ای نمی‌آری جواب داد که آزادگان تهی دستند
به راه عقل برفتند سعدیا بسیار که ره به عالم دیوانگان ندانستند
"سعدی"