یوسف

---

از "یعقوب" تا "ژاله"  

از این سوی صحنه  

تا بدان سو 

تنها خون  

نمایش دارد!  

...

و من

زیر غرش کینه ها 

دلنگران  

رستن سبزینه ها  

   تنها  

       دل خود را 

                   تشییع می کنم 

پُر از واهمه ها! 

................ 

- کلبۀ احزان روزی شودخرابان غم بخور.

بوسه باران

---

 

از در که آمد تو،تمامی بوسه هایش را نثارش کرد. 

گفت:ماشاء الله،چقدر ما را زیبا کردی! 

.... 

- با ترانه می زند بر بام خانه

باز باران

---

باران می بارد،نرم و نازک. 

بخار بشقابِ شلغم، شیشه های عینکش را محو می کند.اما هنوز شرارۀ شعلۀ هیمه های سرخ آتش از نگاهش می جهد.با لبخند به آسمان نگاه می کند و می گوید:  

" این خاکستری هم برای خودش، چقدر  شاعرانه است! "