خزان زده۲

---

صبحدم

بدان هنگام که برگهای سرخابی چرخان و لغزان فرو غلتیدند.

آرام و آهسته در کنار پاشویه حوض قدم می زدم. 

چشمانم  آجرهای خشتی کف حیاط را می شمرد :

یکی،دو تا ... سی تا .

 لابلای برخی خشتها سبزینه های ملایمی روییده بود. لطافتشان مستانه ازسرانگشتانم به درون خزید.در تمنای درخت شدن سر به آسمان ساییدم.

شعله ای کوچک در راستایی عمود بر انگشتان غرید:

خاک مَـأواست ؛چونان به هزاره ها خفته،سفالینه های سـیـَلـک